​A asistencia sanitaria integrada e centrada nas persoas converteuse nunha parte fundamental das estratexias encamiñadas a mellorar a calidade, a continuidade, a eficacia e a sustentabilidade dos sistemas sanitarios. Unha parte esencial deste enfoque é o autocoidado, convertendo ao paciente e a súa contorna en protagonistas activos dos procesos de coidado.

É un feito que existe unha continuidade fisiolóxica entre os sistemas cardiovascular e respiratorio e que estas áreas de coñecemento comparten algunhas patoloxías e benefícianse mutuamente da abordaxe multidisciplinar.

A concorrencia de múltiples enfermidades no mesmo individuo, é dicir, a multimorbilidad crónica, asóciase a unha maior mortalidade e discapacidade e a unha menor calidade de vida.

A súa prevalencia estímase nun 20-30% da poboación xeral e elévase ata o 55% cando se considera a poboación de máis idade. Neste escenario, a confluencia de enfermidades cardíacas e enfermidades respiratorias é especialmente frecuente, reflectindo a continuidade fisiolóxica dos sistemas cardiorrespiratorios.

A enfermidade pulmonar obstrutiva crónica, a insuficiencia cardíaca conxestiva, o tromboembolismo pulmonar ou a hipertensión pulmonar, son exemplos de patoloxías comúns que se benefician dunha visión multidisciplinar.

Nesta liña de xestión integrada e centrada no paciente están iniciativas como a promoción da hospitalización a domicilio, os hospitais de día e as residencias sociosanitarias, así como o reforzo da atención primaria e estratexias innovadoras como a teleasistencia e a telemonitorización.

Con todo, unha porcentaxe importante de pacientes continúan requirindo ingresos hospitalarios prolongados, cun indubidable impacto sobre o sistema sanitario. É por iso que expomos dar un paso máis no tratamento destas entidades na contorna hospitalaria, priorizando a seguridade e calidade asistencial, pero á vez promovendo: o confort en cuartos individuais, un menor impacto social no paciente e a súa contorna, así como o coidado familiar e o auto-coidado.